Sherborne therapie is een ontspannende en speelse bewegingsmethode. Het bevordert het bewustzijn van het eigen lichaam en de hechting tussen ouder en kind.
Deze bewegingsmethode werd ontwikkeld door Veronica Sherborne. Zij was docente lichamelijke opvoeding en kinesiste. Ze liet zich inspireren door:
- haar ervaring in het werken met kinderen, jongeren en volwassenen met een handicap,
- door de samenwerking met Rudolf Laban, danser, choreograaf en pionier van de bewegingsanalyse
- door haar ervaring als moeder en de observaties van ouders in de omgang met hun kinderen.
Momenteel kent haar programma een succesrijke toepassing in de opvoeding van peuters, kleuters en lagereschoolkinderen, in de begeleiding van kinderen, jongeren en volwassenen met een sensoriële, motorische of verstandelijke beperking, bij kinderen en jongeren met sociale en emotionele problemen, in psychiatrie en in gezinsgerichte therapieën.
De Sherborne bewegingspedagogiek beoogt naast de motorische en cognitieve ontwikkeling, ook doelstellingen op sociaal en affectief-emotioneel vlak, nl:
- Het ontwikkelen van een positief zelfwaardegevoel.
- Het ontwikkelen van de bekwaamheid om relaties aan te gaan en met anderen te communiceren.
Zelfvertrouwen en vertrouwen in de omgeving zijn hierbij twee centrale begrippen. Het groeien van zelfvertrouwen gebeurt doorheen de vele bewegingsspelen die gericht zijn op de ontwikkeling van lichaamsbewustzijn en ruimtebewustzijn. Het vertrouwen in anderen groeit tijdens de verschillende relatiespelen.
Een sessie Sherborne kan met de hele klas, met ouder/opvoeder of individueel.